De ziel van de verzamelaar

>

Infotopia

Negentig procent van alles wat op de sociale media verschijnt is heerlijk hapklare onzin. Dus keek ik niet vreemd op toen ik in een tweet las dat “tijd verspillen op het internet” een vak aan de universiteit geworden is, meer bepaald aan de University of Pennsylvania. Mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt. Tijdverspilling doceren doe je door de kat bij de melk te zetten. Tijdens de cursus zullen de studenten wekelijks drie uur moeten doorbrengen met ‘nutteloos’ surfen op internet. De controversiĆ«le Amerikaanse professor Kenneth Goldsmith hoopt zo zijn studenten in een digitaal schemergebied te leiden, vergelijkbaar met de door de surrealististen geprezen lucide staat tussen waken en dromen.

Het laatste nieuws checken, je status op Facebook bijwerken of een zoveelste online spelletje spelen, het zijn dingen die je doet terwijl je in een wachtzaal vertoeft of op de trein staat te wachten, maar het kan nu dus ook in een college, en niet eens verdoken achter een cursus. Ik vermoed dat de pret voor de studenten snel gedrukt zal worden. Zeker als ze over hun eigen surfgedrag ook nog eens een kritisch werkstuk moeten schrijven. De menselijke geest werkt tegenwoordig als een webbrowser, zonder wifi of internetverbinding valt alles stil. Retweeten is het nieuwe kritische denken.

Ondertussen werd in Vlaanderen de IBW-opleiding door de Universiteit Antwerpen opgedoekt. De storm is nu wat gaan liggen maar de verontwaardiging blijft groot. Dat de enige opleiding voor informatie- en bibliotheekwetenschap op universitair niveau omwille van besparingen geschrapt werd is veelzeggend voor de serieux die ons beroep nog oproept. In Infotopia waant iedereen met een laptop zich bibliothecaris, of informatiespecialist als de M/V een hippe iPad-bezitter is.

Terwijl ik de petitie voor het behoud van het Postgraduaat IBW ondertekende had ik een dƩjƠ vu en een gevoel van vergeefsheid. Het is pas als je iets op blank hout wil afkloppen, dat je beseft dat bijna de hele wereld uit aluminium en plastic bestaat. Mijn persoonlijke variant op de wet van Flugg is al even ongerijmd. Als ik een petitie onderteken voor een nobel doel, dan loopt het meestal slecht af en wordt dat doel of quotum allerminst bereikt. Ik kan niet zorgvuldig genoeg zijn in de keuze van mijn doelen. Elke ketter heeft zijn letter.

Column geschreven in opdracht van VVBAD en oorspronkelijk gepubliceerd in META: Tijdschrift voor Bibliotheek & Archief,  2015 (2).