Beroepsgeheimen van een bibliothecaris

In De Standaard van 5 maart 2018 was het aan de beurt aan de bibliothecaris in de reeks "beroepsgeheim". De titel 'De bib is het toilet van de stad' deed riooljournalistiek vermoeden, maar de inhoud was heus niet zo onwelriekend voor ons vakgebied. Het betrof eerder een oplijsting van anekdotes die we aan de balie meemaken. Zelf heb ik er ook een aantal meegemaakt in mijn periode als bibliothecaris in een openbare bibliotheek. Een boek over 'honden dresseren' dat stukgebeten terug gebracht werd, zo'n dingen. "Een boek vertelt vaak veel over wie het leent", zegt de biliothecaris die in het artikel aan het woord gelaten wordt: "Ik weet dingen van lezers die zelfs hun familie en vrienden niet weten." Het is de aanzet voor een warm pleidooi voor de bib als plek om rond te hangen. Er mag al eens gebabbeld en gelachen worden. Bij de ontleningen zijn het nog altijd thrillers die populair zijn, en uiteraard boeken die op televisie besproken worden. Ook de rol van de bibliothecaris als sociaal assistent wordt belicht. En ook de gratis toiletten zijn een trekpleister. Mensen die er hun tanden gaan poetsen, of zich verfrissen (nvdr: dat  fenomeen heb je ook in de Brusselse sandwichbars, waar ze meer en meer beveiligde toiletdeuren invoeren). Verder is de bib ook een plaats waar de liefde kan bedreven worden, en dat niet alleen op valentijnsdag. Tot slot is er ook nog aandacht voor mensen met superboetes, en de tanende populariteit van cd's en dvd's in streaming youtube en spotify-tijden. Slotsom, een geestig maar tevens enigszins clichébevestigend artikel over het wel en wee van de bibliothecaris in een stadsbibliotheek.

Bron: De Standaard, Beroepsgeheim, de bib is het toilet van de stad, 05.03.18, D10-D11.